วันนี้ เป็นวันหยุด ได้เปิดทีวี ซึ่งนานทีปีหนจะเปิดสักที (นับตั้งแต่มี youtube ในชีวิต)
ได้ลองเปิดไปช่อง ธรรมะทีวี (238)
มีพระอาจารย์รูปหนึ่ง ที่เห็นไกลๆ นึกว่าเป็นหลวงปู่ชา แต่ที่จริงไม่ใช่นะ
เป็นวิดีโอท่านกำลังเทศน์อยู่ที่สวนโมกข์กรุงเทพ
ท่านพูดถึง … เรื่องที่เคยได้ยินมาแล้ว แต่ก็หลงลืมไป วันนี้จำได้ กลายเป็นคีย์เวิร์ดสำคัญ
จิตใจของเราแท้จริงประภัสสร สว่าง สะอาด
แต่มี “อาคันตุกะ” คือ อารมณ์ต่างๆ แวะเวียนเข้ามา
ซึ่งเราเอง อาจเข้าใจผิด คิดว่า อาคันตุกะ ที่เป็นอารมณ์เหล่านั้น เป็น “เรา”
ไปมี “อุปาทาน” ยึดว่าแขก เป็นเจ้าของบ้าน ซึ่งเป็นความเข้าใจผิด
เพราะแขกมาแล้วก็ไป
แต่เพราะไม่รู้ จึงเข้าใจผิดไปมากมาย
ดังนั้น เมื่อไรที่มีอารมณ์ใดๆ ก็ตามเกิดขึ้นกับอารมณ์ เราต้องระลึกให้ได้ว่า
มันไม่ใช่เรา เป็นแค่แขก ที่มาแล้วก็ไป
อย่าได้ไปยึด หรือไปเข้าใจผิด ว่าเราคืออารมณ์นั้นๆ ไม่ว่าจะอารมณ์บวกหรือลบก็ตาม
.
พอจำได้ คิดได้ดังนี้ ผลลัพธ์คือ “เบา”
ไม่ต้องไปแบก ไม่ต้องไปยึด มันหนัก
ที่รบกวนจิตใจต่างๆ เหล่านี้ จะไปใส่ใจ หรือไปโดนเขาลากจูงไปทำไม เขาเป็น “แขก” เท่านั้น
.
หากแต่เราอาจเชิญแขกมาบ่อย เราก็จะถูกแขกลากจูงได้
ดังนั้น ต้องหมั่นมีสติรู้ให้ทันเสมอว่า
อารมณ์ เป็น “อาคันตุกะ”
สาธุกับพระอาจารย์ด้วยค่ะ